Berekening

De compensatie indirecte emissiekosten wordt als volgt berekend:

• De steun wordt aangevraagd en berekend per installatie
• Een installatie kan een (of meerdere) productbenchmark-subsintallatie(s) en/of een fallback-subinstallatie omvatten. Een productbenchmark-subsintallatie is een (deel van een) installatie waaruit producten voorvloeien die behoren tot één van de 14 sectoren waarvoor een productspecifieke efficiëntiebenchmark voor elektriciteitsverbruik werd opgesteld (volgens de aanvulling op de richtsnoeren). Een fallback-subinstallatie is een (deel van een) installatie waaruit producten voorvloeien die behoren tot één van de 14 sectoren, maar waarvoor geen productspecifieke efficiëntiebenchmark voor elektriciteitsverbruik werd opgesteld
• Als met eenzelfde installatie producten vervaardigd worden die onder de 14 sectoren vallen en producten die daar niet aan beantwoorden, dan wordt er alleen een compensatie gegeven voor de indirecte emissiekosten met betrekking tot de producten die onder de in aanmerking komende sectoren vallen
• Voor productbenchmark-subsintallaties wordt de steun berekend op basis van het theoretische elektriciteitsverbruik volgens het productievolume en de bijbehorende benchmark. Fallback-subinstallaties worden gesteund volgens het reële elektriciteitsverbruik en onafhankelijk van de oorsprong van de elektriciteit (elektriciteitsnet, wkk, hernieuwbare energie, …)
• Als de installatie wordt geëxploiteerd meerdere ondernemingen, dan wordt er alleen steun toegekend voor het deel dat wordt geëxploiteerd door de steunaanvragende onderneming

Formules

Voor de berekening van het bedrag worden volgende parameters gehanteerd:

• Een steunintensiteit (Ai) van 75%*
• Een constante, marktgebaseerde CO₂-emissiefactor (C_t) van 0,51 ton CO₂/MWh**
• Een variabele EUA-termijnkoers (P_t-1) 

* Behalve wanneer het uitzonderingsmechanisme geactiveerd wordt, hetgeen de 75%-steunintensiteit kan doorbreken. Zie daaromtrent het stuk 'Uitzonderingsmechanisme' en de tabel bij ‘EUA-termijnkoers en steunintensiteit’ verder op deze pagina.

** In 2025 voorziet de Europese Commissie een tussentijdse update van de richtsnoeren. Deze waarde geldt tot dan. Ook de benchmarkwaarden kunnen op dat moment herzien worden.

De berekening van het bedrag van de compensatie indirecte emissiekosten is verschillend voor een productbenchmark-subinstallatie en voor een fallback-subinstallatie. De productbenchmark-subinstallatie heeft het productievolume en de fallback-subinstallatie heeft het elektriciteitsverbruik als basis voor de berekening.

Met:

• Amax_t: het subsidiebedrag voor het emissiejaar t
• Ai: de steunintensiteit voor het emissiejaar t
• C_t: de CO₂-emissiefactor, uitgedrukt in ton CO₂/MWh (= 0,51 ton CO₂/MWh voor België)
• P_t-1: de EUA-termijnkoers, uitgedrukt in euro/ton CO₂ in het kalenderjaar t-1
• E_t: de productspecifieke efficiëntiebenchmark voor elektriciteitsverbruik voor het emissiejaar t
• AO_t: het productievolume in ton van het emissiejaar t

De productspecifieke efficiëntiebenchmarks (E_t) zijn degressief. Meer informatie daaromtrent kan gevonden worden in tabel 1 van de aanvulling op de richtsnoeren.

Met:

• Amax_t: het subsidiebedrag voor het emissiejaar t
• Ai: de steunintensiteit voor het emissiejaar t
• C_t: de CO₂-emissiefactor, uitgedrukt in ton CO₂/MWh (= 0,51 ton CO₂/MWh voor België)
• P_t-1: de EUA-termijnkoers, uitgedrukt in euro/ton CO₂ in het kalenderjaar t-1
• EF_t: de fallback-efficiëntiebenchmark voor elektriciteitsverbruik in het emissiejaar t
• AEC_t: het elektriciteitsverbruik in MWh van het emissiejaar t

De fallback-efficiëntiebenchmark voor elektriciteitsverbruik (EF_t) is degressief als volgt:

Uitzonderingsmechanisme

Indien de 75% steunintensiteit onvoldoende bescherming biedt tegen koolstoflekkage, kan het uitzonderingsmechanisme ingeroepen worden, als het voor dat specifieke emissiejaar werd geactiveerd (zie ook verder ‘EUA-termijnkoers en steunintensiteit’). Het uitzonderingsmechanisme verhoogt de steun door het eigen aandeel in de indirecte emissiekosten te beperken tot 1,5% van de bruto toegevoegde waarde.

Het eigen aandeel is het niet-gecompenseerde deel van de indirecte emissiekosten (25% bij een standaardsteunintensiteit van 75%). 

Eigen aandeel = 0,25 x C_t × P_t-1 × E (respectievelijk EF) × AO_t (respectievelijk AEC_t) 

in het geval van een productbenchmark-subinstallatie, respectievelijk een fallback-subinstallatie.

De bruto toegevoegde waarde wordt als volgt berekend uit de jaarrekening:

Bruto toegevoegde waarde = (codes) 70 + 71 + 72 + 74 - 60 - 61 - 640/8

met:

• 70: omzet
• 71: voorraad goederen in bewerking en gereed product en bestellingen in uitvoering
• 72: geproduceerde vaste activa
• 74: andere bedrijfsopbrengsten
• 60: handelsgoederen, grond- en hulpstoffen
• 61: diensten en diverse goederen
• 640/8: andere bedrijfskosten

Let op: de bruto toegevoegde waarde moet berekend worden: 

• voor de exacte periode die samenvalt met het emissiejaar (1 januari - 31 december), ook als die periode niet overeenkomt met het boekjaar.
• op niveau van de economische entiteit (single economic unit (SEU)), zijnde de entiteit toegelicht onder titel 2 van deze mededeling. 

Het is een (gecertificeerd) (fiscaal) accountant of een bedrijfsrevisor die de berekening van de bruto toegevoegde waarde maakt - op basis van de neergelegde jaarrekening als die er is - en attesteert dat het bedrag berekend werd voor de economische entiteit en voor het emissiejaar.

Het uitzonderingsmechanisme wordt voor emissiejaar 2023 geactiveerd, beperkt tot maximum 95% van de indirecte emissiekosten.

Kortom: als de onderneming het uitzonderingsmechanisme inroept, wordt 25% van de indirecte emissiekosten (eigen aandeel) vergeleken met 1,5% van de bruto toegevoegde waarde en wordt de steun verhoogd met het verschil, beperkt tot een maximum van 95% van de indirecte emissiekosten.

Let op: de investeringsverplichting geldt ook voor de meersteun door het uitzonderingsmechanisme!

EUA-termijnkoers en steunintensiteit

De EUA-termijnkoers bedraagt: