Wat is de compensatie indirecte emissiekosten?
Het Europese systeem van verhandelbare emissierechten (‘VER’ of ‘EU ETS’) dat in 2005 werd gelanceerd, verplicht de VER-bedrijven een hoeveelheid emissierechten in te leveren die overeenstemt met de hoeveelheid CO2-equivalent die zij tijdens het voorgaande jaar hebben uitgestoten. Aangezien de elektriciteitssector de CO2-kosten kan doorrekenen in de elektriciteitsprijs, komt de financiële last van de aankoop van emissierechten terecht bij de elektriciteitsverbruiker. Elektriciteitsintensieve afnemers verliezen daardoor aan concurrentiekracht ten opzichte van bedrijven in regio’s met een minder ambitieus klimaatbeleid.
De Europese Commissie vernieuwde in 2020 (met aanvulling in 2021) de staatssteunregels die de contouren vastlegden voor nationale steunmaatregelen ter compensatie van dit concurrentieel nadeel voor de periode 2021-2030.
Met de Compensatie Indirecte Emissiekosten wil de Vlaamse overheid bedrijven - binnen de krijtlijnen van de Europese staatssteunregels - maximaal compenseren voor deze indirecte CO2-kosten. Op die manier wil ze het concurrentieel nadeel wegwerken en vermijden dat deze bedrijven genoodzaakt zijn zich te delokaliseren naar landen buiten de Europese Unie.