Leningen op korte of langere termijn

Bij de bank kan je terecht voor leningen op zowel korte (< 1 jaar) als lange (> 1 jaar) termijn. De belangrijkste producten op korte termijn zijn kaskredieten en vaste voorschotten.

Kaskredieten

Kaskredieten hebben als doel om kortstondige tekorten, door periodiek terugkomende liquiditeitstekorten in de exploitatiecyclus van de onderneming, op te vangen. De kostprijs wordt bepaald door een provisie op de toegestane kredietlijn die verkregen wordt en de rente op de werkelijk opgenomen bedragen. Het is een soepele, maar relatief dure kredietvorm.

Vaste voorschotten

Vaste voorschotten (straight loans) overbruggen liquiditeitstekorten die inzake looptijd en omvang vooraf gekend zijn. Er wordt met andere woorden een vast bedrag met een vooraf bepaalde rentevoet voor een vooraf bepaalde duurtijd (< 1 jaar) geleend (meestal minimum € 125.000). Op de vervaldag heb je de mogelijkheid om de straight loan te verlengen onder nieuwe voorwaarden.

Overbruggingskrediet

Een overbruggingskrediet is een kortlopend krediet voor de voorfinanciering van gegarandeerde inkomsten in de toekomst. Tijdelijke liquiditeitstekorten kunnen hiermee worden opgevangen. De zekerheid van de toekomstige inkomsten zal grondig aangetoond moeten worden. Meestal zal de kredietgever de inpandgeving van gegarandeerde inkomsten vragen.

Bedrijfskapitaalkredieten

Bedrijfskapitaalkredieten dienen voor de financiering van het werkkapitaal van een onderneming. Dit soort krediet wordt doorgaans aangegaan voor een middellange termijn. Het is een interessante tool voor ondernemingen waarbij de tijd tussen productie en verkoop zeer lang is of voor de voorfinanciering van bijvoorbeeld eindejaarspremies en vakantiegeld.

Investeringskredieten

Investeringskredieten (termijnkredieten) zijn kredieten op middellange of lange termijn (2 tot 20 jaar). Je gebruikt het voor de aankoop van vaste activa zoals vastgoed voor je onderneming, bedrijfsvoertuigen en -materieel. De te betalen rente kan vooraf vastgelegd worden of er kan geopteerd worden voor variabele formules. Banken brengen deze langetermijnkredieten onder verschillende varianten en commerciële benamingen op de markt.

Zekerheden

Banken vragen doorgaans zekerheden vooraleer zij bereid zijn een krediet te verlenen. Deze kunnen worden ingeroepen wanneer de financiële verbintenissen niet worden nagekomen. Zekerheden kunnen ingedeeld worden in vier grote categorieën: zakelijke zekerheden, persoonlijke zekerheden, semi-zakelijke zekerheden en morele zekerheden.

Zakelijke zekerheden

Zakelijke zekerheden zijn wettelijke voorkeurregels die op bepaalde eigendommen gelden en die aan de schuldeiser voorrang verlenen op de realisatieprijs van de goederen. Er bestaan drie soorten zakelijke waarborgen:

• Het pand is het recht op roerende goederen. Een voorbeeld is de inpandgeving van een handelszaak, waarbij alle goederen die deel uitmaken van het handelsfonds (zowel de immateriële bestanddelen: goodwill, het merk, de firmanaam, het recht op huur,… als de materiële bestanddelen: meubilair, inrichting, de voorraad ten belope van 50% van zijn waarde,…) in pand worden gegeven. Ook handelsgoederen en schuldvorderingen kunnen in pand worden gegeven. Voor jonge, snel groeiende ondernemingen en/of ondernemingen met een grote voorraad die een aanzienlijke investering vereist, kan het goederenpand een oplossing bieden om voorraadfinanciering te verkrijgen bij een kredietgever. Via het goederenpand kan de voorraad tot 100% in pand gegeven worden (in tegenstelling tot het pand op het handelsfonds, waar de voorraad slechts ten belope van 50% van zijn waarde in pand wordt gegeven), zonder dat de onderneming gehinderd wordt in zijn dagdagelijkse activiteiten. Een derde pandhouder, zoals Warrant nv volgt de voorraad op periodieke basis op, wat zorgt voor extra zekerheid voor de kredietgever. Hoewel het goederenpand toegankelijk is voor ondernemingen met kleine voorraden (reeds vanaf € 50.000), bedraagt de gemiddelde voorraad bij het goederenpand € 2.000.000.
• Het voorrecht is een zakelijke zekerheid die een wettelijk ’recht van voorrang’ geeft op de goederen waarop zij betrekking hebben. Dit noemt men ook wel subrogatie.
• De hypotheek is het recht op onroerende goederen, gevestigd als waarborg voor de voldoening van een verbintenis.

Persoonlijke zekerheden

Bij persoonlijke zekerheden wordt aan een tweede debiteur gevraagd om zich akkoord te verklaren een aangegane schuld terug te betalen indien de eerste schuldenaar insolvabel blijkt te zijn. Voorbeelden zijn: de gewone borgstelling, de hoofdelijke borgstelling, de hoofdelijke en ondeelbare (solidaire) borgstelling (elke borgsteller kan voor het volledig bedrag van de schuld worden aangesproken) en akte van loonafstand.

Semi-zakelijke zekerheden

Semi-zakelijke zekerheden zijn waarborgen waarbij men steunt op de persoonlijke verbintenis van de ondertekenaar, maar waarbij tegelijkertijd de mogelijkheid of het recht wordt verkregen tot het vestigen van een zakelijke waarborg. Bijvoorbeeld het verstrekken van een volmacht tot het vestigen van een zakelijke zekerheid, meer bepaald: hypothecair mandaat en volmacht tot het nemen van een inschrijving op het handelsfonds.

Morele zekerheden

Bij deze waarborgen steunt men enkel en alleen op de verbintenis (het 'woord' of de eerbaarheid) van een persoon om zijn verplichtingen na te komen. Voorbeelden hiervan zijn: de verbintenis om een bepaald onroerend goed niet te verkopen of in hypotheek te geven, de ‘letter of intent’ (waarbij de moedermaatschappij zich garant stelt voor de aflossing van de schulden van haar filiaal). De financiële instelling is afhankelijk van de eerlijke houding van de kredietnemer of zijn moraliteit bij het naleven van een belofte.

Kredietweigering

• In het verleden was het vaak zo dat de lokale bankier van de ondernemer een beslissing kon nemen over het al dan niet toekennen van een krediet. Door interne reorganisaties en het invoeren van de Bazel II normen is dit steeds minder het geval. Beslissingen worden nu sneller op een hoger niveau binnen de bank genomen.